Esra Erol Necla Şiiri 13.12.2012

şiirin asıl sahibi İbrahim Sadri : Huzur Sokağı ... Ben neclanın oturduğu sokakta oturuyorum geceler hiç bitmiyor ben hiç uyumuyorum gecenin efkarı iniyor perde perde neclanın hayali vuruyor arada bir içime ben neclanın oturduğu sokakta oturuyorum hani şu perdelerinde mavi kuş resimleri olan ali bakkalın hemen yanında 17 numara o kırgın hayatın tam ortasında hani duvarlarında hala yazılar olan o sokakta biri gurbetin ,biri ihanetin, biri de seni böyle sevmenin hikayesi neclanın camı bana bakıyor ben cama ve bak sen şu serencama pencere önünde menekşeler ,hatmiler bide gece sefası ,bide haytalığı adamın abi bide neclanın hayali vuruyor arada içime iyi oluyor diyorum bu sana iyi oluyor arada bir arkadaşlar geliyor laflıyoruz ordan burdan anlarsın ya güzel abim iç cebimde bir umut doğuyor bide nerden bulduysam resmi neclanın resimde necla inadına gülüyor neclam gayri resmi bilmekteyim gel ki benim abim birazda üstümüzde macera güzel duruyor yani yakışıyor adama yakışıklı bir necla hayat haybeye vurmuyor yüzümüze belasını hayat sokağımızda bir kehribar tespih gibi dokuyor tanelerini takır takır yüzümüze ben neclanın oturduğu sokakta oturuyorum geceler hiç bitmiyor ben hiç uyumuyorum ağzımda fiyakalı bir ıslık zulamda ağır yarası neclanın ali bakkalın çırağı metin anlıyor halinden insanın metin nedir senin niyetin kap bakalım abine bir taze ekmek biraz zeytin bu akşam yine odamda efkar var anlarsın ya metin adamın halinden adam anlar